Een open hart voor jong en oud

Bij Lia klopt niemand tevergeefs aan. Goed-zijn voor anderen zat er al vroeg in. Toen haar broertje Frank, die een hartafwijking had, in een instelling zou worden opgenomen, had Lia bedacht dat ze dan meeging om voor hem te zorgen. Maar hij overleed voor het zover was. “Als oudste in een gezin met acht kinderen moet je altijd meehelpen. Dat zit gewoon in mij. Tot op de dag van vandaag. Als iemand bij mij aanklopt en ik kan iets doen, gebeurt dat ook. Dat betekent niet dat ik een zoete suikerbol ben, ik trek wel mijn grenzen en treed op als het moet. Maar ik houd er niet van om mensen buiten te sluiten. Als het kan, mag iedereen meedoen.”

Ze is niet verbonden aan verenigingen, alleen aan de KBO. Als bestuurslid en lid van de redactie van het Nieuwsblad en als ondersteuner waar dat nodig is. Soms ook, heel simpel, door een kaarsje in de kerk op te steken voor of namens een lid. Maar het allerliefst doet Lia iets voor kinderen, onder andere bij Jeugdpret. “Toen wij trouwden wilden mijn man en ik een elftal. Om gezondheidsredenen is het bij een gebleven. Toen heb ik mijn hart en deur opengesteld voor kinderen uit de buurt die dat nodig hadden of dat gezellig vonden. Bijvoorbeeld omdat de ouders thuis hard werkten voor de schoenenindustrie. Bij Jeugdpret ben ik als EHBO’er begonnen. Sinds drie jaar zorg ik, samen met mijn man, voor de catering. Dat vinden wij heel leuk.”

Bij de EHBO verzorgde Lia onder andere wespensteken. Ze stelde moeder en kind gerust, vertelde wat een wesp was, koelde de steekplek en deed er een snoepje op. Als cateraar deelt ze extra’s uit bij het drinken en smeert broodjes voor de leiding. “Er zijn bij deze vakantie-activiteit altijd helpende handen nodig. Je kunt zelf aangeven wat je wel of niet kunt doen. Bijvoorbeeld een dagdeel bij een spel staan of een of meer dagen optrekken met een groepje kinderen. Vooral de vossenjacht in het dorp is zo leuk! Bij de ene winkelier mogen ze een kleurplaat maken, bij een andere ongezien raden wat er in een pakje zit. Iedereen heeft het naar de zin. Bovendien zorgt het voor levendigheid in het dorp. En of het nu regent of droog is, het maakt voor de kinderen niets uit. Dat enthousiasme is je beloning.”

Redactie: Els Hazelhoff